Pracownię dziennikarską prowadzi: Beata Zamlewska - Pałyga. W zajęciach biorą udział uczniowie ze szkół zawodowych. Na tych spotkaniach robią różne zadania i pracują na komputerach. Ta pracownia znajduje się w Domu Żołnierza w Bielsku - Białej. Spotykają się w czwartki o godz. 16:30.

Mariusz: Przychodzi na zajęcia, ponieważ chce lepiej pisać i robić mniej błędów.
Monika: Chodzi do pracowni, bo chciałaby pisać krótsze zdania, pisać szybciej na komputerze, robić wywiady, pośmiać się i pogadać z żołnierzem, który pilnuje wejścia do budynku.
Piotr: Chodzi na zajęcia żeby lepiej pisać i robić mniej błędów i żeby lepiej układać zdania.
Patryk: Był dwa razy, ale nas opuścił i nikt nie wie czemu nas zostawił.
Daniel: Był tylko raz na zajęciach. Powiedział, że przyjdzie, ale już nie wrócił. Napisał tekst o filmach kopanych.
Dariusz: Czyli ja, przyszedłem na zajęcia, bo chcę więcej się nauczyć i lepiej pisać.
Młodzi dziennikarze najpierw są w sali, w której piszą w zeszytach wywiady, opisy. Potem idą do pomieszczenia z komputerami gdzie wpisują do nich teksty. Zajęcia kończą się o godz. 20:30.

Dariusz Konior

DOJECHAĆ - np. czekoladę-zdobyć coś co się chce.

FOKA - określenie dziewczyny, dla jednych obraźliwie, dla innych nie. Nie obraźliwie oznacza, że dziewczyna, jest śmiga.

HAJ-LAJF - coś fajnego np. Super impreza, coś co się udało lub jest fajnie dzwonek.

HARD-KOR - zrobić zadymę np. na meczu lub u kogoś na imprezie. Doprowadzić do grupowej bójki tzw; siwy dym czyli zadyma.

GARNEK - osoba na maksa, zwana garnkiem.

GARY - są to osoby takie, z którymi trudno jest nawiązać kontakt, człowiek zgarowany gada od rzeczy i nazwany jest garnkiem

KĄSAĆ - Iść, np. Kąsam do szkoły - idę do szkoły.

NIEKUMATY - ktoś kto w dalej chwili nie wie o co właściwie chodzi lub śmieje się choć sam nie wie z czego.

KISZNY - Ktoś kto się nie nadaje do niczego.

NIEURUJ - Nie czepiaj się!

PYRCINA - Jest to nazwa osoby np.: śmiesznie wyglądającej lub gadającej.

ŚCIEMNIANIE - Jest to udawanie, kłamanie: mówienie czegoś co, albo nie jest prawdą albo wydaje się nierealne.

SKORBIONY - Ktoś kto robi i mówi rzeczy które są dziecinne, czasem nawet niezrozumiałe dla otoczenia. Nie można się z nim dogadać. Potrafi być nudny, a czasami mówi śmiesznie,a zarazem głupie rzeczy.

ŚMIGA - Określenie dla dziewczyny, że jest zgrabna.

STRZAŁECZKA - Słowo na powitanie lub pożegnanie, inaczej: na razie, cześć, ciao.

TARGAJ - Wynoś się stąd stanowczo!.

ZABÓJ - Można się zakochać na zabój, co oznacza że kocha się bardzo mocno.

ZABUJAĆ SIĘ - Zakochać się chwilowo albo nieszczęśliwie, bez wzajemności..

ZWIECHA - Być zwieszonym to znaczy nic nie rozumieć, być nie kumatym.

ZWIESZONA - Osoba, z którą się trudno dogadać, robi czasem dziwne rzeczy, jest pokręcona na maksa.


Autorzy: Monika, Mariusz, Darek, Piotr
Redakcja: Monika Poniewierska
(Słownik jest na bieżąco uzupełniany)

Na imię mam Jacek. Od dziecka mam talent muzyczny. Moją podstawówką była Szkoła Muzyczna, gdzie uczyłem się gry na fortepianie. Następnie chodziłem do Liceum dla Pracujących, równolegle studiując w Katowicach grę na organach.Podczas nauki w tymże liceum pewnego, pięknego dnia kierownictwo szkoły zorganizowało wycieczkę do Chorzowskiego Planetarium. W planie było zwiedzenie obserwatorium i obejrzenie seansu w planetarium. Jest to przedstawienie widoku nieba od zachodu Słońca do jego wschodu. Ja nabyłem tam kalendarz astronomiczny. To wydarzenie zapisało się głęboko w mej pamięci i zainteresowaniach. Dzięki temu bowiem lepiej rozpoznawałem gwiazdozbiory, planety i zacząłem zaopatrywać się w książki o tej tematyce. Jednak kiedy kupiłem Atlas Nieba i lunetę rozpocząłem dokładniejsze obserwacje. Zobaczyłem wszystkie 4 księżyce Jowisza odkryte przez Galileusza. Było to fascynujące przeżycie. Powtarzałem to przez kolejne dni, zapisując aktualne ich pozycjeOprócz nich widziałem Saturna z jego pierścieniem Władcy. Zapisywałem także moje astronomiczne marzenia senne.Teraz marzę na "Jawie", (cokolwiek to znaczy) rozważając możliwości zbudowania statku ko(s)micznego odpowiedniego do opuszczenia tego układu planetarnego z połową prędkości światła i z rotacją zachowania naturalnej grawitacji. Podróżując tak w kierunku odwrotnym do kierunku ruchu naszej gwiazdy można dużo szybciej dotrzeć do następnych gwiazd, a z pewnością innych układów planetarnych, bo to, że istnieją zostało już udowodnione. Pewnie, że najłatwiej byłoby skorzystać ze zdobyczy cywilizacji, która odwiedziłaby naszą planetę i polecieć z nimi na ich planetę. Wszakże raczej na to nie liczę. Wolę samemu, a najlepiej z kimś komu zaufam, dojść do tego wszystkiego, co jest potrzebne dla spełnienia tej Misji, a zarazem Międzygwiezdnej Przygody. Wróćmy jednak do realiów życia codziennego.Po wielu latach pojechałem znowu do Chorzowa, lecz tym razem sam, gdyż nie było innych chętnych do wyjazdu tam z moją skromną osóbką. Zobaczyłem tym razem inne niebo i kupiłem inny kalendarz, chociaż też astronomiczny, jednakowoż w trochę okrojonej wersji. .Brakowało bowiem pewnych bardzo istotnych danych. Mimo to wróciłem stamtąd usatysfakcjonowany. Marzę wszak, że gdy kiedyś tam pojadę to operator wskaże gwiazdy, które za towarzyszy podróży wewnątrz-galaktycznej mają planety, a na jednej, może dwóch, czy też na księżycach mieszkają zaawansowane cywilizacje. Kto wie, może kiedyś tak stanie się, choć teraz to wydaje się na scenariusz do filmu fan-tastyczno-naukowego. Zwróćmy uwagą jednak na to, że jeszcze w pierwszej połowie XX wieku podróż na Księżyc była wyłącznie tematem fantastycznym, a wiemy jak to skończyło się. Nawet posłanie satelit na orbitę okołoziemską wydawało się niemożliwe, a obecnie krąży wokół Ziemi mnóstwo różnego rodzaju satelitów.

Jacek Martynowicz

 

Jestem osobą średniego wzrostu, włosy mam koloru brązowego i są postawione na żelu, bo myślę, że to jest modna fryzurka. Oczka mam brązowe skośne. Czasami zamykam je gdy słucham muzyki. .Lubię głośne brzmienie gitar. To mnie ucisza.Osoby, które słuchają muzyki rockowej najczęściej ubierają się na czarno i noszą długie włosy. Też miałem kiedyś takie włosy, ale je skróciłem. Myślę, że osoby z krótkimi włosami również mogą słuchać rocka. Jestem czuły, ponieważ kocham innych ludzii uważam, że trzeba sobie współczuć zamiast kłótni, wojen, po prostu szczerze kochać. Najczęściej okazuję czułość swojej rodzinie i innym, aby czuli, że komuś na nich zależy. Kłócę się, kiedy ktoś się wyśmiewa z innych lub ze mnie. Wtedy między nami dochodzi do ostrych słów. Gdy jednak nie mam racji potrafię się przyznać do błędu, przeprosić i pogodzić się. Wydaje mi się, że jestem osobą romantyczną, ponieważ gdy śpiewam umiem się wczuć i wytworzyć niezwykłą atmosferę. Mariusz Błachut

Jestem osobą bardzo spontaniczną. Pełną energii i ciekawą świata. A kim ja jestem? To dobre pytanie. Sama się czasem nad tym zastanawiam. Mam takie akcje, że nie wiem co ja robię na tym świecie.Czasem czuję się dziwnie i dość obco między ludźmi. Czuje ich wzrok na mnie. Zupełnie jakbym spadła z kosmosu. Myślę sobie co ja będę robić za ileś lat. Jakie życie płata nam czasem figle. I niespodziewanie robi nam niespodzianki.Jestem osobą, która lubi marzyć. A jeżeli już kocham to na zabój. Dla mojej miłości jestem gotowa poświęcić wszystko.Nawet zabić. Pragnę w życiu być szczęśliwą. A nad to realizować swoje plany i marzenia. Najbardziej lubię dość dziwne i zabawne sytuacje, w których jest dużo śmiechu. Uważam, że śmiech to zdrowie. Zapominam wtedy o wszystkim. Sądzę, że każdy umie się uśmiać aż na zabój. Ponadto w przyszłości gdy będę może bardziej dojrzała zamierzam jak każdy założyć solidną rodzinę. Pragnę mieć kochającego męża oraz góra dwójkę dzieci. Nie lubię osób zachłannych, zaborczych, chytrych oraz takich, którzy się za bardzo wywyższają, choć nie posiadają danego rozsądku lub wiedzy. Lecz sądzą, że wiedzą wszystko lepiej od innych i są najlepsi. Ponadto mam wspaniałą rodzinę, której nie zamieniłabym za żadne skarby świata.Mój ojciec jest wspaniałym człowiekiem, z którym zawsze mogę o wszystkim porozmawiać. Traktuję go jako osobę po przejściach i własnych doświadczeniach, które on mi może przekazać co robić,a czego raczej unikać. Moja mama jest dość zakręcona i zabawna.Bardzo się martwi zawsze o mnie. I chce dla mnie jak najlepiej. Wiadomo jak to matka cza-sem myśli, że mam z nią za mały kontakt i próbuje się interesować moimi sprawami, gdyż zawsze jak mam jakiś problem rozmawiam o tym z ojcem. Często jest przy tym kupa śmiechu gdyż świetnie się potrafimy w tych momentach dogadać jak i pośmiać. Za to mama interesuje się aż nadto.Często rozmawiam z nią o sprawach mało istoych lub o ciotce czy kuzynkach i ich wybrykach. Z matką też mogę się pośmiać ale ona ma czasem dość mojego głośnego śmiechu. Wtedy tym bardziej chce mi się śmiać. Lubię też imprezy niespodziewane lub fajne wypady z kumpelami. Bo z chłopakiem też lubię ale on w ogóle nie tańczy tylko siedzi z kumplami lub mnie pilnuje. A z kumpelami jest zupełnieinaczej. Prawda, że momentami wolałabym już być sam na sam z chłopakiem, a nie ze zgrają kretynów w barze. Dlatego lubię różne niespodzianki - np wpada kumpela i mówi że jedziemy do Szczyrku i to jest fajne, bardzo ekscytujące. Tak jak ja kiedyś wymyśliłam niezapowiedziany wyjazd do Twardorzeczki. Mimo, że nie było tam jak w bajce, ale ja w autobusie miałam ubaw aż po pachy, jadąc tą zakręconą drogą. Kumpela miała istny zgon.I było fajowo. Kierowca z powrotem był bardzo sympatyczny i nawet nie żądał kupna biletu. Moim zdaniem i tak taka zakręcona wycieczka zostanie nam na długo w pamięci. W tą sobotę ma być ognisko na 30 osób.Ładny czad by był. Jak to wszystko w ogóle wypali. Ale raczej uważam, że połowa na pewno pojedzie. Trzeba dać czadu. .

Monika Poniewierska.

Mam wrażenie, że jestem muzykalny. Mam w miarę dobre ucho, czyli niezły słuch. Mam ochotę także stworzyć kultowy program popularno-naukowy. Jestem chwilami ceniony a niekiedy również zdołowany. Kiedy jestem ceniony, to wtedy jestem pewny tego, że potrafię zrobić to, czy też tamto, ale tylko w dobrej mierze. Zdołowany czuję się często ze względu na uczulenie, zarazki i wirusy. Gdy jestem w środowiskowym domu samopomocy "Podkowa", w swojej pracowni rozdrabniając papier, to wtedy jestem uważany jako ekspert. Jako ekspert jestem uznany też w koszeniu trawnika, jak również podczas gry na fletni Pana, a także i na gitarach. Jestem też wrażliwy na niesamowite pokazy typu światło-dźwięk. Również bywam uczuciowy na widok niepełnosprawnych. Wolę miłość niż zdradę. Mam kilka swoich marzeń. Piotr Żurek-Raczyński

Nasza pierwsza wyprawa dziennikarska była dla nas szokiem. Nie wiedzieliśmy jakie zadawać pytania, czy będą dobre i czy nasi rozmówcy się na nas nie pogniewają. Byliśmy w pracowni na ulicy Milusińskich, gdzie wszyscy byli dla nas bardzo mili. Pracownia łączy trzy działy : grafikę, drukarstwo i introligatorstwo. Jest czynna w godzinach od 16.00 do 20.00, od poniedziałku do piątku. Nasi rozmówcy mieli duże poczucie humoru. Rozmawialiśmy z prowadzącymi: Piotrem Pieniążkiem i Romanem Chmielem. Jedna z uczestniczek powiedziała nam, że przychodzi tu, ponieważ może się więcej nauczyć. Na zajęcia uczęszcza 5-6 osób, w wieku od 30 do 40 lat. Zazwyczaj siedzą wspólnie wokół dwóch, połączonych stołów. Na początku uczyli się składania papieru w stylu japońskim i rysunku, a gdy tam byliśmy, sklejali dla wszystkich grup papierowe teczki. Dowiedzieliśmy się ciekawostki, że dla Japończyków papier jest świętą rzeczą, a składanie go jest przyjemnością, odpoczynkiem i rekaksem. Nasi rozmówcy czekają na nowy budynek i nowe urządzenia dzięki którym będą mogli szybciej i sprawniej pracować. .

Mariusz Błachut i Dariusz Konior

Na ostatnie zajęcia przyszedł do nas fotograf Michał. Opowiadał nam o pracy i zasadach obsługi aparatu fotograficznego. Gdy zapytaliśmy go o jakieś śmieszne zdarzenie opwiedział o pewnej sytuacji w parku. Siedział tam i chciał sfotografować pana siedzącego naprzeciwko. Michał myślał, że tamten go nie zobaczy, ale pomylił się, bo za parę minut nieznajomy do niego podszedł. Po chwili rozmowy stwierdził, że on chyba się w nim zakochał. Michał spławił nieznajomego mówiąc mu, że się śpieszy na autobus. Wysłuchując niesamowitego opowiadania nasza grupa lała się ze śmiechu. Mówił nam też o fotografach, którzy pytają się ludzi, czy mogą im zrobić zdjęcia, a gdy ci wyrażają zgodę, robią fotografię stojącym obok zamkom lub pomnikom. Po prostu nie skupiają się na, chwilę wcześniej, zaczepianych
ludziach. Pożyczyliśmy od Michała aparat i poszliśmy do pracowni drukarsko- introligatorskiej. Tam dostałem aparat do swoich rąk i zacząłem robić zdjęcia tym, którzy tam pracowali. Byłem szczęściwy, że to ja mogłem robić im zdjęcia. Skupiałem się na ich współpracy, a przy okazji na obsłudze aparatu: jak się przybliża obraz, jak się oddala i jak się robi zdjęcia z dodatkowym oświetleniem czyli fleszem.

Jak na amatora, poszło mi całkiem nieźle i na pewno nie zapomnę tej chwili. Potem poszliśmy z Piotrem do parku, żeby zrobić zdjęcia ptakom. Mieliśmy pecha, ponieważ nie mogliśmy znaleźć żadnych zwierząt tego wokół nas. Pani wpadła na pomysł, że póki mamy aparat, warto zrobić zdjęcia naszej grupie.

Mariusz Błachut

Wywiad Piotra z Panem Jankiem Pieczorą (przeprowadzony przed wspólnym krótkim koncertem dla jedynej uczestniczki grupy dziennikarskiej, która przyszła w tym dniu na zajęcia - Moniki, i oczywiście dla prowadzącej-czyli mnie, która wysłuchała koncertu ze zrozumieniem i uwagą. Pan Jan grał na gitarze akustycznej i śpiewał piosenki pt: "Odpowie Ci wiatr" i "Mój świat", a Piotr - na gitarze elektrycznej solo i mruczał, bo nie chciał śpiewać.)

- Co Pan sądzi o muzyce, która leczy? . - Muzykoterapia ma duży wpływ na choroby psychiczne, bo bardzo uspokaja. Brałem udział w muzykoterapii kiedy byłem w sanatorium w Ustroniu. Wyszedłem stamtąd nie ten sam! W sali były rozkładane fotele tak, że można było się położyć. Z głośników płynęła muzyka relakscyjna, a w powietrzu unosił się przyjemny zapach lasu, albo morza. Był także ekran, na którym pokazano krótki film: pani na polanie opowiada o tym jak zachować się podczas seansu. Był jeszcze śpiew ptaków i szum drzew. Do tego dochodzą jeszcze różne kolory. -Co Pan sądzi o wykorzystywaniu muzyki relaksacyjnej jako tła do filmu czy programu telewizyjnego? -Jestem jak najbardziej za. Ale chyba do jakiegoś filmu dokumentalnego, na przykład o przyrodzie. To mogłoby być połączenie muzyki z falami morza, albo ze śpiewem ptaków. -A co Pan sądzi o spotkaniach integracyjnych? -Powinny być organizowane zwłaszcza dla młodzieży ,żeby kiedy ci młodzi ludzie dorosną, rozumieli osoby niepełnosprawne. Często spotykam się z takim nieporozumieniem wśród dorosłych. Mówią na przykład: Daj mu spokój, przecież to wariat... A to są ludzie pokrzywdzeni przez los, przez chorobę. Nie można ich odrzucać. Piotr Żurek-Raczyński